MisterkaNutella2001

Ameryka ma takie delikatne dłonie. Ludwig uwielbia patrzeć na niego, kiedy coś pisze, dotyka papieru jak klingi, z wyczuciem, niczym kochankę. Ze zdziwieniem obserwuje jego pewność przy podawaniu mu pistoletu. Niemiec jakby z przyzwyczajenia ma ochotę poznać model, zobaczyć, czy się zacina, spytać przełożonego, jak zachowuje się w warunkach surowej zimy... Ale wie, że z broni tej ma oddać jeden strzał, więc nie przejmuje się tym za bardzo. Zanim podejdzie do brzegu, spogląda na blade, wychudłe twarze Aliantów. Anglia jest cichy, sk

Ludwig siedzi przy stoliku w niepopularnym barze, pełnym anarchistów i przybłęd. Łapie beznamiętnie kufel z złotym piwem i pije łyk, obserwując zbierających się obskurnych mężczyzn. Wyglądają na doświadczonych życiem. Niemiec gardzi brzydkimi ubraniami i niepoprawną postawą. "Zakały tej cywilizacji", myśli, stukając w drewno. Przygnębiona kelnerka podaje mu kolejny trunek. Gdy odchodzi, Ludwig zauważa coś jasnego. "Czy to śnieg? Te drzwi w końcu nie wytrzymały?", przeciera oczy i szepcze pod nosem. Po

Arthur uśmiecha się, komicznie podkreślając głębokie zmarszczki. Łapie swoją wnuczkę za jędrny policzek, dziewczynka śmieje się jak babcia. Złote włosy falują mu przed oczami, a radosne głosy dzieci dźwięczą w ciepłym salonie. Starczy umysł nie jest w stanie tego wszystkiego analizować na bieżąco, ale to nic. Ma już dużo czasu na myślenie. *** Lubi siadać ze swoją żoną przed kominkiem. Amelia kocha ciepło ognia, ale Arthur ma inne powody. - Opowiedz mi o niej - mówi Amerykan

Piękna brunetka wychodzi w srebrnej sukience przed jego obiektyw. Brokatowy szal mieni się w świetle lamp i oślepia na chwilę. Modelka ma kamienny wyraz twarzy. Nie odpowiada na ciepły uśmiech Arthura. Makijażystka ocenia swoją misterną pracę z daleka, przekrzywiając głowę. Tuż obok niej stoi jakaś ważna osoba, Anglik nie ma pojęcia, kim może ona być. Obiekt zainteresowania domaga się uwagi i mężczyzna przez chwilę patrzy na nią jak na kobietę. Musi się, oczywiście, opamiętać i zrobić dobr

 Patrzy na leżącego u jej stóp świniaka. Widać mu wszystkie kości, biedak ledwo dycha. Kobieta zastanawia się tylko chwilę. Z brudnego skórzanego buta wyjmuje scyzoryk, kuca na drżących nogach i jednym zręcznym ruchem podrzyna wieprzowi gardło. Zwierzę porusza tylko niespokojnie racicą. Jest wdzięczny, myśli kobieta. Rozgląda się ostrożnie. Zawsze musi uważać. Co by się z nią stało, gdyby ktoś ukradł tę skórę i kości? Oprócz obuwia i własnego ciała to jedyne źr

 Białoruś jest mądra. Przez lata swojego istnienia zbudowała w około siebie gruby mur, który broni jej delikatne ciało i umysł. Ten mur jest kryształowy, chociaż Natasza tego nie widzi. Gdyby ktoś w niego mocniej uderzył, ostre kawałki jej życia rozsypałyby się we wszystkie strony, zadając bolesne rany. Białoruś jest jak lalka schowana za niesamowicie cienką ścianą szklanej kuli. Najczęściej stoi bez emocji i przygląda się osobom za osłoną. Jednak czasem jakieś nieuważne dziecko potrząs